Πλήγμα γιά την ναυτιλιακή βιομηχανία ο νέος αναπτυξιακός νομος

Απο­ρί­ες και εύλο­γα ερω­τή­μα­τα γεν­νά η από­φα­σις της κυβερ­νή­σε­ως ‑η οποία δια του επι­κε­φα­λής της δεν φεί­δε­ται επαί­νων για τις ξένες επεν­δύ­σεις εις την χώραν μας- να απο­κλεί­σει από τον νέο Ανα­πτυ­ξια­κό Νόμο σει­ρά εγχω­ρί­ων κεφα­λαί­ων, όπως τα ρυμουλ­κά, τα ναυα­γο­σω­στι­κά, τα αντιρ­ρυ­πα­ντι­κά σκά­φη, γενι­κά τα πλοία επι­θα­λασ­σί­ου αρω­γής, τα οποία αναμ­φι­βό­λως απο­τε­λούν ισχυ­ρό τμή­μα της ναυ­τι­λια­κής μας βιο­μη­χα­νί­ας. Σε μια περί­ο­δο που η οικο­νο­μία απαι­τεί επεν­δύ­σεις, εγχώ­ριες κι από την αλλο­δα­πή, προ­κει­μέ­νου να αντε­πε­ξέλ­θει στις δύσκο­λες επο­χές που επέρ­χο­νται, η κυβέρ­νη­σις δια του αρμο­δί­ου υπουρ­γεί­ου Ανα­πτύ­ξε­ως και ειδι­κώς δια του ανα­πλη­ρω­τή υπουρ­γού κ. Παπα­θα­νά­ση, εντε­λώς αδι­καιο­λο­γή­τως απο­κλεί­ει σημα­ντι­κά τμή­μα­τα του εγχω­ρί­ου κεφα­λαί­ου, παρα­βιά­ζο­ντας, εις την περί­πτω­σιν της επι­θα­λασ­σί­ου αρω­γής, την κοι­νήν λογι­κήν και την κοι­νο­τι­κήν νομο­θε­σί­αν, ήτοι τον Κανο­νι­σμό (ΕΕ) 2017/1084 της Ευρω­παϊ­κής Επι­τρο­πής της 14ης Ιου­νί­ου 2017 «για την τρο­πο­ποί­η­ση του κανο­νι­σμού (ΕΕ) άριθ. 651/2014 όσον άφο­ρά τις ενι­σχύ­σεις για τις λιμε­νι­κές και αερο­λι­με­νι­κές υπο­δο­μές», με τον οποίο όχι μόνον επι­τρέ­πε­ται αλλά και ενθαρ­ρύ­νε­ται στο εξής η χρη­μα­το­δό­τη­σις συγκε­κρι­μέ­νων ιδιω­τι­κών επεν­δύ­σε­ων, με κύριο στό­χο την βελ­τί­ω­ση της προ­στα­σί­ας του περιβάλλοντος.

Το ζήτη­μα έχει περι­βαλ­λο­ντο­λο­γι­κές, οικο­νο­μι­κές, αλλά και πολύ σημα­ντι­κές εθνι­κές πτυ­χές. Στις πρώ­τες περι­λαμ­βά­νε­ται η δια­κε­κη­ρυγ­μέ­νη κυβερ­νη­τι­κή θέσις υπέρ της «πρά­σι­νης μετα­βά­σε­ως», η οποία όμως δεν συνο­δεύ­ε­ται με αντί­στοι­χον παρο­χήν κινή­τρων εις τίς ελλη­νι­κές επι­χει­ρή­σεις ρυμουλ­κι­κών κ.λπ. υπη­ρε­σιών, προ­κει­μέ­νου αυτές να εκσυγ­χρο­νί­σουν με όρους περι­βαλ­λο­ντι­κής ευαι­σθη­σί­ας τους στό­λους των ρυμουλ­κών και των ναυα­γο­σω­στι­κών τους πλοί­ων. Στις δεύ­τε­ρες η κυβέρ­νη­σις δια του ανο­ή­του απο­κλει­σμού από τον νέον Ανα­πτυ­ξια­κό Νόμο των Ελλή­νων ιδιο­κτη­τών πλοί­ων επι­θα­λασ­σί­ου αρω­γής, παρα­βλέ­πει το γεγο­νός ότι οι απο­σβέ­σεις εις την εγχώ­ριον βιο­μη­χα­νί­αν είναι περισ­σό­τε­ρες από τις νέες επεν­δύ­σεις, δηλα­δή ότι η ελλη­νι­κή βιο­μη­χα­νία φθί­νει και απο­κε­φα­λαιο­ποιεί­ται. Καλω­σο­ρί­ζει, λοι­πόν, δόξη και τιμή κάθε νέαν επέν­δυ­σιν εκ της αλλο­δα­πής, ακό­μη και υπό­σχε­σιν επεν­δύ­σε­ως, αλλά ταλαι­πω­ρεί και οδη­γεί εις μειω­μέ­νην αντα­γω­νι­στι­κό­τη­ταν ένα­ντι των Τούρ­κων και όχι μόνον τους πλοιο­κτή­τες που ασχο­λού­νται με την διά­σω­ση στις ελλη­νι­κές θάλασ­σες. Αυτοί οι τελευ­ταί­οι ουσια­στι­κώς δύο επι­λο­γές έχουν προ­κει­μέ­νου να εκσυγ­χρο­νί­σουν τον γηρα­σμέ­νο τους στό­λο και να κατα­στούν εκ νέου αντα­γω­νι­στι­κοί είς το Αιγαί­ον. Η πρώ­τη επι­λο­γή είναι να δύνα­νται να εντα­χθούν εις τον Ανα­πτυ­ξια­κό Νόμο και συνε­πώς να κατα­σκευά­σουν νέα, σύγ­χρο­να πλοία ‑δίδο­ντας εργα­σί­αν εις τα Ναυ­πη­γεία της χώρας μας και στους ταλαι­πω­ρη­μέ­νους εργα­ζό­με­νους του Περά­μα­τος, της Δρα­πε­τσώ­νας, του Κερα­τσι­νί­ου καί όπου αλλού λει­τουρ­γούν ναυ­πη­γεία καθώς και βελ­τιώ­νο­ντας την αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα των ελλη­νι­κών λιμέ­νων και την ασφά­λεια των ελλη­νι­κών θαλασ­σών, με πρό­δη­λα οφέ­λη τόσο για τον του­ρι­σμό όσο και για τον τομέα των logistics. Σημειώ­νε­ται ότι ο σημε­ρι­νός στό­λος αυτών των πλοί­ων είναι ο γηραιό­τε­ρος εις ολό­κλη­ρον την Ευρώ­πην. Η δεύ­τε­ρη επι­λο­γή είναι να απο­κλει­στούν από τον νέο Ανα­πτυ­ξια­κό Νόμο και συνε­πώς να παραγ­γείλ­λουν μετα­χει­ρι­σμέ­να πλοία εκ της αλλο­δα­πής. Για ποιο λόγο η κυβέρ­νη­σις που ομνύ­ει στις επεν­δύ­σεις αρνεί­ται το πρώ­το και κατευ­θύ­νει τον κλά­δον προς το δεύ­τε­ρον; Ουδείς γνωρίζει…

Υπάρ­χουν όμως και προ­φα­νείς εθνι­κοί λόγοι: Σήμε­ρα εάν οι άνε­μοι στο Αιγαίο ξεπερ­νούν τα 8 μπο­φόρ, τα ναυα­γο­σω­στι­κά δεν έχουν δυνα­τό­τη­τα να περά­σουν από το Κάβο Ντ’ Όρο και να εκπλη­ρώ­σουν την απο­στο­λή των. Ή Τουρ­κία, όμως, έχει ήδη κατα­σκευά­σει 11 υπερ­σύγ­χρο­να σκά­φη, οκτώ εκ των οποί­ων ευρί­σκο­νται εις την πλευ­ρά του Αιγαί­ου, προ­σφέ­ρο­ντας διά­σω­σιν δωρε­άν εις κάθε πλοίο το οποί­ον κιν­δυ­νεύ­ει κατα­με­σίς του πελά­γους. Επει­δή, δε, οι Τούρ­κοι συμ­βαί­νει να έχουν την δυνα­τό­τη­τα να αξιο­ποιούν ακό­μα και το παρα­μι­κρό προς όφε­λος των επι­διώ­ξε­ών τους, έχουν συμπε­ρι­λά­βει το ζήτη­μα της ερεύ­νης και της δια­σώ­σε­ως εις τον κατά­λο­γον των διε­ρευ­νη­τι­κών συνο­μι­λιών με την Ελλά­δα, διεκ­δι­κώ­ντας κοι­νές περι­πο­λί­ες στον 25ο μεσημ­βρι­νό, γνω­ρί­ζο­ντες ότι η Ελλάς σήμε­ρον δεν έχει τις ιδι­κές τους δυνα­τό­τη­τες εις την διάσωσιν.

Τελευ­ταί­ον, αλλ’ όχι έσχα­τον, αξιο­ση­μεί­ω­τον της υπο­θέ­σε­ως, είναι ότι η κυβέρ­νη­σις δια του αρμο­δί­ου υπουρ­γεί­ου Ανα­πτύ­ξε­ως, ουδε­μία παρέ­χει αιτιο­λο­γί­αν δια αυτήν την εντε­λώς αψυ­χο­λό­γη­τον από­φα­σίν της, να απο­κλεί­σει από την συμ­με­το­χή τους στον νέο Ανα­πτυ­ξια­κόν νόμο σημα­ντι­κά ελλη­νι­κά κεφά­λαια, τα οποία θα επεν­δύ­ο­ντο εντός της επι­κρα­τεί­ας, θα δημιουρ­γού­σαν εκα­το­ντά­δες βιώ­σι­μες θέσεις εργα­σί­ας και θα καθι­στού­σαν αντα­γω­νι­στι­κόν προς τον εξ Ανα­το­λών γεί­το­νά μας τον συγκε­κρι­μέ­νον κλά­δον. Αναί­τιος, τιμω­ρη­τι­κός απο­κλει­σμός από τα κον­δύ­λια του νέου Ανα­πτυ­ξια­κού νόμου και ουδε­μία αιτιο­λό­γη­σις αυτής της απο­φά­σε­ως. Ανα­μέ­νο­μεν με θυμη­δί­αν την επο­μέ­νην πρω­θυ­πουρ­γι­κήν θριαμ­βο­λο­γί­αν δια την «ανά­γκη της οικο­νο­μί­ας μας να στη­ρι­χθεί σε επεν­δύ­σεις». Αλλ’ άκό­μα δεν έχει ολο­κλη­ρω­θεί η ψήφι­σις του νέου νομο­θε­τή­μα­τος. Ας ελπί­σω­μεν ότι «ο τρώ­σας και ιάσεται».

Πηγή: ΕΣΤΙΑ